Met mijn herdertje in de regen op een veld in de les. De oefening ‘terug plaats’ mochten we uitvoeren. Ik begon alleen net iets anders dan anders. Ik legde mijn riem op een kleine afstand op de grond, op nog geen halve meter. Door kleine stapjes naar de riem te clicken en te belonen zag ik dat mijn hond steeds sneller naar de riem ging.
En na ongeveer 5 herhalingen sprong ze triomfantelijk met twee voorvoeten op de riem en keek me heel open en blij aan, trots leek ze wel. Met die blik gaf ze aan dat dit leerspelletje wel heel erg leuk was en dat ze meer wilde. Daarna viel bij mij vrij snel het kwartje: met goede uitleg en vooral ook inbreng van de hond werd trainen zowel effectief als echt een feestje voor beide partijen!
Mijn kijk op training veranderde volledig door dit soort kleine belevenissen. De hond een stem geven in de training was op dat moment helemaal nieuw binnen hondenland. Door te lezen en uit te proberen met mijn eigen hond, leerde ik meer en meer over wat mijn honden bewoog en wat hij belangrijk vond. Doordat ik het trainen met mijn eigen honden zo leuk vond ben ik langzaam het trainersvak ingerold. Voor de groep kon ik meer honden bereiken. Door les te geven kon ik mensen meegeven hoe ze hun hond het beste iets konden leren en hoe ze konden samenleven met hun hond.
Om mij verder te verdiepen ben ik in Engeland cursussen gaan volgen en daar veranderde mijn wereld nog meer. Ik leerde nog beter kijken naar wat de individuele hond nodig had. Geen focus meer op vaste gedragingen of programma’s, maar echt kijken naar de talenten en behoeften van iedere hond. Dat was eigenlijk de drijfveer om echt voor mezelf te starten, om Paws4Fun op te starten. Een hele eigen manier van lesgeven, volledig gebaseerd op clickertraining met ruimte voor de hond als individu.
Wat mij in clickertraining zo ontzettend aanspreekt, is de aandacht voor het individu en de eerlijkheid naar de hond toe. Dat wil ik in mijn eigen trainingen naar voren brengen. Eerlijkheid betekent voor mij dat de hond echt gezien wordt voor wie hij of zij is. Dat ieder individu zijn eigen voorkeuren en behoeften heeft. Met mijn eerste eigen hond deed ik van alles. Samen gingen we overal naartoe, een terrasje, een winkelstraat door, eten bij vrienden, alles. Ik merkte echter dat ik in de loop van de tijd steeds meer kijken naar wat de honden zelf wilden doen.
Ik onderzocht waar hun voorkeuren lagen. Wilden ze wel mee naar een druk terras of wilden ze liever bij iemand op bezoek waar er meer ruimte was om rond te scharrelen? Was een losloopgebied favoriet of liever een kruip-door-sluip-doorroute zonder andere honden? Door anders te kijken en echt de individuele hond te zien, kunnen we nu samen beslissen wat we gaan doen.
Sindsdien is de nadruk in de hondentraining steeds meer op de mens komen liggen. Het contact maken met en ook begrip tonen voor je hond is een van de belangrijkste vaardigheden voor mensen om te leren. Met meer begrip kun je je hond beter zien en valt er veel negativiteit weg.
Door hondengedrag te zien als natuurlijk gedrag, in plaats van een poging om vervelend te zijn, is er meer ruimte om samen te groeien en te genieten. Sinds ik de nadruk ben gaan leggen op het leren zien van je eigen unieke hond, gaan steeds meer mensen na de les stralend met honden het veld af.
Daar word ik heel bij van.
Jaap en Alida van Willigen met hond Ruadhan
Ruadhan blaft. “Geeft niet hij denkt hardop na”
“Jullie 'moeten' stoppen met deze oefening. Kijk maar Ruadhan is moe. Je ziet het aan zijn ogen”
Ruadhan loopt over het plankenparcours en springt eraf. “Geen probleem. Hij doet dit met een reden”
Met deze uitspraken van Sam Turner wisten wij dat dit een andere kijk op leren en opvoeden van honden was.
De uitspraken blijken allemaal waar.
Ruadhan blaft als hij iets nieuws leert. Hij wil (te) snel. Als het kwartje is gevallen tijdens de les of bij de volgende les dan blaft hij niet bij het doen van het gevraagde. Vervolgens iets nieuws?! Inderdaad 'Woef!'
Door uitspraken als: “je ziet het aan zijn ogen” ga je nog beter kijken naar lichaamstaal en uitdrukkingen van je hond.
Een hond die moe is heeft kringen rond de ogen en hangt in zijn nek/schouders. Even rust door liggen of een loopje rondom het veld om te ontspannen. En dan kijken of dit voldoende geholpen heeft anders stopt de oefening/les.
Als Ruadhan van het plankenparcours springt dan kan het zijn dat hij denkt er niet over te kunnen lopen, het loopvlak te smal is, de plek om te draaien te klein of wordt hij soms al moe.
Zomaar een aantal redenen.
In een groep van maximaal 6 deelnemers krijgen Ruadhan en wij volop aandacht. De oefeningen worden ter plekke bijgesteld indien nodig. Advies op maat rekening houdend met omstandigheden en mogelijkheden van hond en begeleider.
De bovenstaande aanpak verschilt nogal van de aanpak die wij in de jaren ervoor met onze honden op de hondenschool hebben ervaren.
De hond moet doen wat er gevraagd wordt is nu iets anders geworden.
Hij mag doen wat er gevraagd wordt, hij mag weigeren te doen wat er gevraagd wordt.
Hij geeft aan het moeilijk te vinden wat er gevraagd wordt. Hij probeert het wel, maar weet dat er geluisterd wordt naar hem en er geen dwang volgt tot het doen van de oefening.
Het is al meer dan eens voorgekomen dat de oefening of thuis of de volgende les gewoon gedaan wordt. Blijkbaar is het een en ander overdacht door Ruadhan en blijkt hij het toch te begrijpen dan wel te kunnen.
Dankzij Sam zijn wij nog meer gaan kijken en luisteren naar wat Ruadhan ons wil vertellen.
En Ruadhan die heeft zelf aangegeven naar school te willen bij Sam.
Door omstandigheden zijn we ruime tijd niet geweest. Als we toch weer gaan zingt hij achterin de auto zodra hij merkt dat we de snelweg afgaan. Gearriveerd bij Paws4Fun moet hij Sam uitgebreid begroeten. (Tijdens de les af en toe een knuffel bietsen hoort er ook bij).
Dus gaan we met enige regelmaat op pad naar Achter Drempt. Zo hebben we 's avonds een tevreden hond die op de bank liggend droomt en alle indrukken verwerkt. En wij hebben weer wat nieuws gezien of gehoord omtrent het begeleiden van Ruadhan.
Sam Turner (1973) is afgestudeerd aan de Wageningen Universiteit met als afstudeerrichting ethologie en fysiologie. Binnen Nederland en internationaal verzorgt Sam lezingen, workshops en cursussen voor hondenprofessionals op het gebied van puppyontwikkeling, puberteit bij honden en balans en coördinatie voor verschillende ontwikkelingsfases van honden. Voor kynologisch instructeurs biedt dit meer verdieping krijgen op het gebied van de lichamelijke ontwikkeling van honden en hoe zij daar binnen hun lessen meer gebruik van kunnen maken en hun klanten beter kunnen begeleiden.
Naast deze activiteiten is zij gastdocent bij verschillende opleidingen voor kynologisch instructeur binnen Nederland en België. In de hoedanigheid als gastdocent richt zij zich op balans en coördinatie, de ontwikkeling van pups en clickertraining.
Binnen Nederland en internationaal is Sam actief als spreker op congressen en symposia en wordt ze regelmatig uitgenodigd om meerdaagse seminars te geven.
Sam heeft een serie van 4 boeken geschreven ‘Een hondenleven lang fysiek en mentaal in balans’, waarbij de ontwikkeling van honden van pup tot senior en het voorbereiden op de sport wordt beschreven.